Fragment Recenzji

Kolejny film stworzony przez Production I.G, tym razem nie tak ciekawy jak inne produkcje studia („Ghost in the Shell”, „Jin-Roh”). Jednak fakt, iż Mamoru Oshii maczał w tym palce powoduje, że tego krótkiego horroru być może nie powinniśmy tak po prostu pominąć.

Faktycznie anime to robi wrażenie, szczególnie kiedy oglądamy je w kompletnych ciemnościach, z delikatnie podkręconym dźwiękiem. Potrafi wgnieść w ziemie efektami dźwiękowymi, przy równie dopracowanych efektach specjalnych i animacji. Wykorzystano tu sporo ujęć renderowanych, które trzeba to przyznać, są wykonane bardzo dokładnie i dość dobrze łączą się z postaciami narysowanymi metodami tradycyjnymi. Blood, który po raz pierwszy został pokazany w Montrealu na festiwalu filmowym Fantasia w lipcu 2000 roku, jest pierwszym całkowicie cyfrowym filmem studia. Przez całkowicie cyfrowy autorzy mają na myśli ręczne rysowanie konturów, a kolorowanie, cieniowanie i całą resztę robioną na komputerach. Film projektowano i realizowano trzy lata, a jego budżet to cztery i pół miliona dolarów. Projekt był dotowany przez państwo, które było zainteresowane wykorzystaniem technik używanych przy produkcji tego anime. Jego reżyserem został Hiroyuki Kitakubo, który miał już wcześniej do czynienia z animacją komputerową przy produkcji konsolowej wersji „Ghost in the Shell”, gdzie reżyserował wstawki renderowane. Film jest częścią projektu w skład, którego weszła jeszcze manga autorstwa Oshii oraz gra komputerowa na Playstation 2.

Rzecz dzieje się w latach 60-tych, Amerykanie walczą w Wietnamie, a ich baza wojskowa znajdująca się na terenie Japonii wspomaga działania wojenne. Przybywają do niej specjalni tajni agenci, którzy mają wyjaśnić zagadkowe samobójstwa mające miejsce na terenie tego wojskowego kompleksu. Jednym z agentów jest, wyglądająca na nastolatkę, Saya – tajemnicza i nieprzyjazna dziewczyna określana jako „ostatni oryginał”. Jej zachowanie wydaje się być zrozumiałe, biorąc pod uwagę to czym się na co dzień zajmuje. W wyrazie jej twarzy widać niechęć zmieszaną z lekkim obrzydzeniem. Wygląda to tak, jakby w swoim życiu unieszkodliwiła już zbyt wiele stworzeń nie z tego świata. Agenci domyślają się, że nie chodzi o samobójstwa, tylko o działanie chiropteranów – potworów ukrywających się pod ludzkimi postaciami. Udając uczennicę, uzbrojona w samurajski miecz Saya ma odnaleźć i zlikwidować monstra.